رشته مهندسی عمران (Civil Engineering) یکی از زیر مجموعه های گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی است که هدف آن تربیت نیروهای متخصصی است که بتوانند در پروژه‌های مختلف عمرانی در زمینه‌های ساختمان‌سازی، راهسازی، پل‌سازی، ساخت بناهای آبی، جمع‌آوری و دفع فاضلاب، محیط زیست و غیره مسئولیت طراحی، اجرا و نظارت بر اجرا را بر عهده گیرند. مهندسی عمران از جمله رشته‌هایی است که بیانگر کاربرد علم در ایجاد سازندگی و عمران است. به عبارت دیگر، هرچیزی که به آبادی یک کشور باز می‌گردد، مانند سد، فرودگاه، جاده، برج، تونل، دکل‌های مخابراتی، نیروگاه‌های برق، ساختمان‌های مقاوم در برابر مخاطرات طبیعی شامل زلزله، سیل و آتش، و همچنین مصالح سبک، ارزان و با کیفیت مناسب برای ساخت و ساز، و در نهایت حفظ محیط زیست، در حیطه کار مهندسین عمران قرار می‌گیرد. برای آغاز تمامی پروژه‌های عمرانی به مهندسین عمران کارآمد نیاز است تا علاوه بر رعایت جنبه‌های فنی و اجرایی، ملاحظات اقتصادی را نیز لحاظ کنند، چون اقتصادی بودن طراحی و اجرا یک اصل در مهندسی عمران است. برای رسیدن به موفقیت در هر رشته ای داشتن توانایی در زمینه های علمی مشخصی ضروری است. برای دانشجویان رشته مهندسی عمران، تسلط بر دروس ریاضی و فیزیک و داشتن توانایی بالا در این دروس یکی از پیشنیازهای کلیدی برای دستیابی به موفقیت به شمار میرود. فضای کار مهندسی عمران به صورت گروهی است و مهندسین عمران همراه با مجموعه ای از نیروهای فعال در بحث ساخت و ساز فعالیت می کنند. به همین دلیل، داشتن روابط عمومی بالا و اجتماعی بودن برای موفقیت کاری مهندسین عمران بسیار راهگشاست. آنها باید قدرت تجسم و دید مهندسی داشته باشند. همچنین، اطلاع از قوانین و بخشنامه های مرتبط با ساخت و ساز و به روزرسانی این قوانین برای مهندسین عمران ضروری است. یکی دیگر از پارامترهای یک مهندس عمران موفق آشنایی با نرم افزارهای مهندسی است، زیرا امروزه طراحی سازه ها و ترسیم نقشه های اجرایی با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای انجام می شود.
